Thè Outback

Australië deel 3: THE Outback.

Na een vlucht van drie uur zijn we aangekomen in Alice Springs, een kleine plaats midden in de woestijn, geen woestijn zoals een zandwoestijn maar door de vele regenval een prachtige groene oase. Snel onze huurauto opgepikt, een mooie blauwe Toyota met airco en automaat! Alleen het stuur zat aan de verkeerde kant, maar dat went snel! Doordat het hier zo rustig is op de weg geeft dat mooi de tijd om te wennen, de rest van de dag het plaatsje verkend en de plaatselijke VVV bezocht voor wat info over onze trip van de komende drie dagen. Het dorp zit trouwens vol met hangende, nietsdoende, verveelde Aboriginals, zeggen geen woord en negeren alles en iedereen, men zegt dat je 's,avonds beter niet de straat op kan, dus doen we dat maar niet en hebben in het hotel gegeten. Je kunt wel merken dat de Aussies het moeilijk hebben met die "hangjongeren", zelf werken ze keihard en willen vooruit, terwijl de Aboriginals blijven hangen in hun droomtijd en de verhalen daarover. maar ja het is hun land, en zeker deze Outback! De volgende ochtend rijden we via de linkerkant van de weg richting Ayers Rock, een weg van ongeveer 500 km, ongeveer Rotterdam-Parijs, maar dan met maar 10 tegenliggers. Wat we onderweg te zien kregen is met geen woorden te beschrijven, zo mooi als de natuur hier is, we hebben inmiddels best wel wat gezien, maar dit! De rode grond wordt door al het groen versterkt en dan de zon en blauwe luchten die tientallen kilometers ver reiken. Steeds weer krijg je de neiging om langs de kant te stoppen en weer de camera te pakken, zoals ik tijdens zo'n stop opeens een orkest van vogels hoorde en een zandduin omhoog liep, eenmaal bovenop keek ik in een groene vallei vol met kanaries en papegaaien die ik bij ons alleen van de dierenwinkel ken, daar zou je zo een uur gaan zitten, maar ja, je moet ook door, over de overigens schitterende weg. Op een gegeven moment geeft Hen een schreeuw en zegt: rechts een dode kangaroo!!, bij gebrek aan een levende bedacht ik mij geen moment en vol op de rem. Eenmaal aangekomen bij de "kangaroo" bleek het een dode kameel te zijn! Iets groter dan een kangaroo, ok het was nog vroeg! waarschijnlijk aangereden door een roadtrain, dat zijn vrachtwagen combinaties van 53 meter lang met een bulbar voorop die echt niet stoppen voor een wilde kameel, later zien we nog we nog meer dieren zoals een levende Kameel, een dingo, een zwarte slang en een soort grote varaan, die gelukkig precies tussen mijn voorwielen paste, anders had die naast die kameel kunnen gaan liggen!
Aangekomen bij Ayers Rock besloten we eerst door te rijden naar Kata Tjuta, een verzameling van hoge rode rotsen die opeens uit een nagenoeg vlak land opdoemen, daar maakten we een wandeling de kloof in bij een temperatuur van 36 graden, heerlijk! Je zou hier uren kunnen blijven zitten en alleen maar genieten van de stilte en die immens grote rotspartijen die voor je opdoemen, Cait... geen woord was gelogen toen je dit beschreef! 
Rond 18.30 uur zijn we terug gereden richting Ayers Rock voor de zonsondergang bij Uluru, een hele grote rode cake met afgeronde hoeken die onze lieve heer zomaar in een vlakte heeft neergelegd, tot de zon echt onder is zie je de kleur met de minuut veranderen van lichtroze naar vuurrood. Na dit spektakel vallen we met onze neus in de boter in ons hotel wat een paar kilometer verderop ligt, er is een barbecue gaande met livemuziek. Je koopt een stuk vlees, natuurlijk kangaroo sate en begint zelf te barbecuen op klaarstaande gaspitten, pakt vervolgens wat konijnenvoer bij de groenbar en ..........!
 De tweede dag rijden we vroeg zo'n 300 km richting Kings Canyon, een bergketen van rode zandsteen, weer is het landschap schitterend en toch weer anders als de dag ervoor, ik probeer steeds door de voorruit het veranderen van het landschap te filmen, omdat je dat thuis aan iedereen wilt laten zien. Aangekomen in Kings zijn we weer eerst doorgereden naar de Canyon voor een wandeling van een uur langs een droge rivierbedding, mijn camera is niet uit geweest zoveel valt er te schieten. Hier kom je er achter wat water betekend, bij een temperatuur van 38 graden moet je om de 100 meter drinken en gaat de watervoorraad hard, gelukkig hadden we na een tip van Cait voldoende ingekocht! Caitlin heeft hier in Oktober de tocht van 3 en een half uur gemaakt, die werd nu afgeraden ivm de hoge temperatuur. Na al dit moois zijn we om 16.00 uur richting ressort gereden, eenmaal in onze lodge aangekomen vielen we bijna om van verbazing, waarschijnlijk hadden we een upgrade van de kamer gehad, hij was super groot met twee 2 persoonsbedden en een tweepersoons jacuzzi voor een grote ruit met uitzicht op de Canyon!! Daar hebben we natuurlijk direct met een cola light en koud biertje gebruik van gemaakt!
Morgen weer 500 kilometer terug naar Alice Springs......vervelend hè!