Thè Outback
Door: Ger en Henny Nolles
Blijf op de hoogte en volg Ger en Henny
15 Januari 2011 | Australië, Sydney
Australië deel 3: THE Outback.
Na een vlucht van drie uur zijn we aangekomen in Alice Springs, een kleine plaats midden in de woestijn, geen woestijn zoals een zandwoestijn maar door de vele regenval een prachtige groene oase. Snel onze huurauto opgepikt, een mooie blauwe Toyota met airco en automaat! Alleen het stuur zat aan de verkeerde kant, maar dat went snel! Doordat het hier zo rustig is op de weg geeft dat mooi de tijd om te wennen, de rest van de dag het plaatsje verkend en de plaatselijke VVV bezocht voor wat info over onze trip van de komende drie dagen. Het dorp zit trouwens vol met hangende, nietsdoende, verveelde Aboriginals, zeggen geen woord en negeren alles en iedereen, men zegt dat je 's,avonds beter niet de straat op kan, dus doen we dat maar niet en hebben in het hotel gegeten. Je kunt wel merken dat de Aussies het moeilijk hebben met die "hangjongeren", zelf werken ze keihard en willen vooruit, terwijl de Aboriginals blijven hangen in hun droomtijd en de verhalen daarover. maar ja het is hun land, en zeker deze Outback! De volgende ochtend rijden we via de linkerkant van de weg richting Ayers Rock, een weg van ongeveer 500 km, ongeveer Rotterdam-Parijs, maar dan met maar 10 tegenliggers. Wat we onderweg te zien kregen is met geen woorden te beschrijven, zo mooi als de natuur hier is, we hebben inmiddels best wel wat gezien, maar dit! De rode grond wordt door al het groen versterkt en dan de zon en blauwe luchten die tientallen kilometers ver reiken. Steeds weer krijg je de neiging om langs de kant te stoppen en weer de camera te pakken, zoals ik tijdens zo'n stop opeens een orkest van vogels hoorde en een zandduin omhoog liep, eenmaal bovenop keek ik in een groene vallei vol met kanaries en papegaaien die ik bij ons alleen van de dierenwinkel ken, daar zou je zo een uur gaan zitten, maar ja, je moet ook door, over de overigens schitterende weg. Op een gegeven moment geeft Hen een schreeuw en zegt: rechts een dode kangaroo!!, bij gebrek aan een levende bedacht ik mij geen moment en vol op de rem. Eenmaal aangekomen bij de "kangaroo" bleek het een dode kameel te zijn! Iets groter dan een kangaroo, ok het was nog vroeg! waarschijnlijk aangereden door een roadtrain, dat zijn vrachtwagen combinaties van 53 meter lang met een bulbar voorop die echt niet stoppen voor een wilde kameel, later zien we nog we nog meer dieren zoals een levende Kameel, een dingo, een zwarte slang en een soort grote varaan, die gelukkig precies tussen mijn voorwielen paste, anders had die naast die kameel kunnen gaan liggen!
Aangekomen bij Ayers Rock besloten we eerst door te rijden naar Kata Tjuta, een verzameling van hoge rode rotsen die opeens uit een nagenoeg vlak land opdoemen, daar maakten we een wandeling de kloof in bij een temperatuur van 36 graden, heerlijk! Je zou hier uren kunnen blijven zitten en alleen maar genieten van de stilte en die immens grote rotspartijen die voor je opdoemen, Cait... geen woord was gelogen toen je dit beschreef!
Rond 18.30 uur zijn we terug gereden richting Ayers Rock voor de zonsondergang bij Uluru, een hele grote rode cake met afgeronde hoeken die onze lieve heer zomaar in een vlakte heeft neergelegd, tot de zon echt onder is zie je de kleur met de minuut veranderen van lichtroze naar vuurrood. Na dit spektakel vallen we met onze neus in de boter in ons hotel wat een paar kilometer verderop ligt, er is een barbecue gaande met livemuziek. Je koopt een stuk vlees, natuurlijk kangaroo sate en begint zelf te barbecuen op klaarstaande gaspitten, pakt vervolgens wat konijnenvoer bij de groenbar en ..........!
De tweede dag rijden we vroeg zo'n 300 km richting Kings Canyon, een bergketen van rode zandsteen, weer is het landschap schitterend en toch weer anders als de dag ervoor, ik probeer steeds door de voorruit het veranderen van het landschap te filmen, omdat je dat thuis aan iedereen wilt laten zien. Aangekomen in Kings zijn we weer eerst doorgereden naar de Canyon voor een wandeling van een uur langs een droge rivierbedding, mijn camera is niet uit geweest zoveel valt er te schieten. Hier kom je er achter wat water betekend, bij een temperatuur van 38 graden moet je om de 100 meter drinken en gaat de watervoorraad hard, gelukkig hadden we na een tip van Cait voldoende ingekocht! Caitlin heeft hier in Oktober de tocht van 3 en een half uur gemaakt, die werd nu afgeraden ivm de hoge temperatuur. Na al dit moois zijn we om 16.00 uur richting ressort gereden, eenmaal in onze lodge aangekomen vielen we bijna om van verbazing, waarschijnlijk hadden we een upgrade van de kamer gehad, hij was super groot met twee 2 persoonsbedden en een tweepersoons jacuzzi voor een grote ruit met uitzicht op de Canyon!! Daar hebben we natuurlijk direct met een cola light en koud biertje gebruik van gemaakt!
Morgen weer 500 kilometer terug naar Alice Springs......vervelend hè!
Na een vlucht van drie uur zijn we aangekomen in Alice Springs, een kleine plaats midden in de woestijn, geen woestijn zoals een zandwoestijn maar door de vele regenval een prachtige groene oase. Snel onze huurauto opgepikt, een mooie blauwe Toyota met airco en automaat! Alleen het stuur zat aan de verkeerde kant, maar dat went snel! Doordat het hier zo rustig is op de weg geeft dat mooi de tijd om te wennen, de rest van de dag het plaatsje verkend en de plaatselijke VVV bezocht voor wat info over onze trip van de komende drie dagen. Het dorp zit trouwens vol met hangende, nietsdoende, verveelde Aboriginals, zeggen geen woord en negeren alles en iedereen, men zegt dat je 's,avonds beter niet de straat op kan, dus doen we dat maar niet en hebben in het hotel gegeten. Je kunt wel merken dat de Aussies het moeilijk hebben met die "hangjongeren", zelf werken ze keihard en willen vooruit, terwijl de Aboriginals blijven hangen in hun droomtijd en de verhalen daarover. maar ja het is hun land, en zeker deze Outback! De volgende ochtend rijden we via de linkerkant van de weg richting Ayers Rock, een weg van ongeveer 500 km, ongeveer Rotterdam-Parijs, maar dan met maar 10 tegenliggers. Wat we onderweg te zien kregen is met geen woorden te beschrijven, zo mooi als de natuur hier is, we hebben inmiddels best wel wat gezien, maar dit! De rode grond wordt door al het groen versterkt en dan de zon en blauwe luchten die tientallen kilometers ver reiken. Steeds weer krijg je de neiging om langs de kant te stoppen en weer de camera te pakken, zoals ik tijdens zo'n stop opeens een orkest van vogels hoorde en een zandduin omhoog liep, eenmaal bovenop keek ik in een groene vallei vol met kanaries en papegaaien die ik bij ons alleen van de dierenwinkel ken, daar zou je zo een uur gaan zitten, maar ja, je moet ook door, over de overigens schitterende weg. Op een gegeven moment geeft Hen een schreeuw en zegt: rechts een dode kangaroo!!, bij gebrek aan een levende bedacht ik mij geen moment en vol op de rem. Eenmaal aangekomen bij de "kangaroo" bleek het een dode kameel te zijn! Iets groter dan een kangaroo, ok het was nog vroeg! waarschijnlijk aangereden door een roadtrain, dat zijn vrachtwagen combinaties van 53 meter lang met een bulbar voorop die echt niet stoppen voor een wilde kameel, later zien we nog we nog meer dieren zoals een levende Kameel, een dingo, een zwarte slang en een soort grote varaan, die gelukkig precies tussen mijn voorwielen paste, anders had die naast die kameel kunnen gaan liggen!
Aangekomen bij Ayers Rock besloten we eerst door te rijden naar Kata Tjuta, een verzameling van hoge rode rotsen die opeens uit een nagenoeg vlak land opdoemen, daar maakten we een wandeling de kloof in bij een temperatuur van 36 graden, heerlijk! Je zou hier uren kunnen blijven zitten en alleen maar genieten van de stilte en die immens grote rotspartijen die voor je opdoemen, Cait... geen woord was gelogen toen je dit beschreef!
Rond 18.30 uur zijn we terug gereden richting Ayers Rock voor de zonsondergang bij Uluru, een hele grote rode cake met afgeronde hoeken die onze lieve heer zomaar in een vlakte heeft neergelegd, tot de zon echt onder is zie je de kleur met de minuut veranderen van lichtroze naar vuurrood. Na dit spektakel vallen we met onze neus in de boter in ons hotel wat een paar kilometer verderop ligt, er is een barbecue gaande met livemuziek. Je koopt een stuk vlees, natuurlijk kangaroo sate en begint zelf te barbecuen op klaarstaande gaspitten, pakt vervolgens wat konijnenvoer bij de groenbar en ..........!
De tweede dag rijden we vroeg zo'n 300 km richting Kings Canyon, een bergketen van rode zandsteen, weer is het landschap schitterend en toch weer anders als de dag ervoor, ik probeer steeds door de voorruit het veranderen van het landschap te filmen, omdat je dat thuis aan iedereen wilt laten zien. Aangekomen in Kings zijn we weer eerst doorgereden naar de Canyon voor een wandeling van een uur langs een droge rivierbedding, mijn camera is niet uit geweest zoveel valt er te schieten. Hier kom je er achter wat water betekend, bij een temperatuur van 38 graden moet je om de 100 meter drinken en gaat de watervoorraad hard, gelukkig hadden we na een tip van Cait voldoende ingekocht! Caitlin heeft hier in Oktober de tocht van 3 en een half uur gemaakt, die werd nu afgeraden ivm de hoge temperatuur. Na al dit moois zijn we om 16.00 uur richting ressort gereden, eenmaal in onze lodge aangekomen vielen we bijna om van verbazing, waarschijnlijk hadden we een upgrade van de kamer gehad, hij was super groot met twee 2 persoonsbedden en een tweepersoons jacuzzi voor een grote ruit met uitzicht op de Canyon!! Daar hebben we natuurlijk direct met een cola light en koud biertje gebruik van gemaakt!
Morgen weer 500 kilometer terug naar Alice Springs......vervelend hè!
-
15 Januari 2011 - 09:59
Thea:
Wat een super verslag....en schrijver,geweldig Ger,ik kon het bijna voor me zien!
Kijk nu al uit naar het volgende hoofdstuk!!
Enne...nog wel ff met Hen langs de Pearl gaan hé.......KANGAROO HAHA
GR XX Thea -
15 Januari 2011 - 10:36
Cor:
Wat een fantastisch verslag, eerst dacht ik nog 't zal wel een toevalstreffer je eerste verhaal, maar je hebt echt talent met het schrijven van reisverhalen !
Met het stuur aan de verkeerde kant en een automaat is het snel wennen, maar als je ook nog met je verkeerde hand moet schakelen is het toch weer anders. Wat ik me nou weer afvraag is, hoe flik je het nou als er iets met je auto is en je moet de wegenwacht bellen en die moet van 300 km ver komen ?
Blijf ervan genieten hé......
groetjes
Cor
-
15 Januari 2011 - 10:49
Betty:
Hennie en Cor, heerlijk wat herkenbaar voor mij, het is net of ik er weer ben met jouw reisverslag. Geniet verder, gr. Betty -
15 Januari 2011 - 12:42
Kelly, Randy & Aydan:
Hahahahaha wat een super geweldig verhaal.......!!!!!!!! Lekker genieten van al dat moois!!
Love you xxxx -
15 Januari 2011 - 16:41
Bea:
Fantastisch, dat je ons allemaal zo kan laten meegenieten. Dat wordt een hele lange filmavond als jullie weer eens een keer thuiskomen. (ik bedoel in rotjeknor) Super !! -
15 Januari 2011 - 17:59
Len :
Ha broertje en schone zus,
Alsof ik naast jullie zit en loop, je kan het inderdaad heel beeldend vertellen, als je bedrijf ooit minder gaat, weet je nu je 2e roeping wel..;-). Is het niet heel vreemd om ineens zo'n verandering van temperatuur te hebben, zit gewoon meer dan 25 graden tussen! Geniet er maar van, voordat we hier weer zover zijn dat we in een korte broek kunnen, duurt wel ff.. En ja, die BBQ's, dat snappen die Aussies volgens mij wel goed, je kunt er mega adrenaline sparen.. En als die raodtrain zo blijven scheuren, komen ze geen vlees tekort.. ;-)
Ben vanmiddag bij ma geweest en heb gezegd dat ze de volgende keer als ze hier is, ik haar de verhalen zal laten zien en voorlezen. Ze is nu nog ziek (griep) maar ik moest vooral de groeten en een knuffel voor jullie allemaal doorgeven!
Veel plezier op jullie trip verder, take care (zeker met die creepy Aboriginals) en geniet volop!
Liefs, x Len -
16 Januari 2011 - 00:56
Cait:
Hoi Hennie en cor :D(a.k.a Floortje) :D
fijn dat jullie het zo naar je zin hebben en de goede adviezen van jullie liefste dochter hebben opgevolgd. Veel plezier in adelaide! X -
16 Januari 2011 - 07:47
Cor:
Inderdaad een drukke weg Ger......
Nu je je foto's op de site krijgt kijken we vol verwachting uit naar de volgende serie.
-
16 Januari 2011 - 10:52
Thea:
Fijn dat het met de foto's plaatsen nu ook is gelukt....alleen die twee bulten achter jullie???? toch geen dromedaris haha
Kuzzzz -
16 Januari 2011 - 11:11
Rob :
Hallo zwager en Schoonzus,
Nou eindelijk een paar zeer mooie foto s. Ik denk dat jullie in het echt er nog meer van genieten van die prachtige omgeving. Wie heeft die foto gemaakt met die mooie rode bergen op de achtergrond,of staat de camera op de timer? Volgende foto met je hoedje he.
Nou hier is het iets minder koud nu 10 graden met veel regen.Hoe warm is het daar nu?
Gaan jullie nog naar het ondergelopen gebied ik neen aan van niet je ziet hier op de tv dat het een groot rampgebeid is met een hoop ellende.Nou we horen denk ik snel weer van jullie he en als het wat drukker is in het verkeer let dan goed op met auto rijden zeker op een rotonde [Als die daar zijn ha ha]
Gr Nel en Rob -
16 Januari 2011 - 11:17
Rob:
Sorry Ger ik lees het verslag voor de tweede keer met Nel en Oma dat het 38 graden is dus op de vraag hoe warm het daar is een beetje dommie.
Gr Rob Nel en Oma. -
17 Januari 2011 - 08:37
Kelly, Randy & Aydan:
Het lijkt wel uit de tekenfilm roadrunner. Meep...meep.
Leuk verslag meneer de reisleidder -
17 Januari 2011 - 08:44
Nel:
Wat een geweldige ervaringen maken jullie mee. Ik heb met open mond zitten lezen .Ik ben ECHT NIET benieuwd naar de Foto,s. Schrijf maar veel en maakt veel film en foto,s .Want als jullie thuis zijn blijven we twee weken foto,s en film en verhalen kijken en luisteren. Super veel plezier .XXXXXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
